31 Mart 2012 Cumartesi

FARKINDALIKLAR










Bu sabah uyandik...Ates' e kahvalti yediriyordum..minik kuşlar camimiza kondu....kimbilir ne kadar uzun zamandir kuşlari izlemedigimi farkettim...onlarin ne kadar buyuk bir dunyalari var....karınlarini doyurmak icin verdikleri yasam mucadeleleri....hos bizlerde oyleyiz....birbiriyle kaynaş kaynaş sohbet ediyorlardi sanki...minik oglum saskinlikla onlari izlerken birden ucuverdiler...arkalarindan masum masum bakakaldi...ama gozunu camdan uzun sure hic ayirmadi....bir sure bekledik...ekmek koydum camin disina...belki gelirler umuduyla...kisa sure sonra geldiler...yine 2 kuş...ekmekleri yiyişlerini izledik...ates heyecandan ellerini kollarini vura vura kendini paraladi...sabah sabah guzel bir farkindalikla icimi isitmistim...bu da oglum sayesinde oldu....

Fakat bu annelik bambaşka bir oluşum...kuşlarin gelmedigi sure zarfinda...imkanim olsa super anne olup, ucup o kuslari camin onune getirmek istedim....bu istegime bir turlu engel olamadim....bazen insan olmak yeterli degil iste....daha fazlasi lazim gibi :))) hani bu kadari da olmazdi...yokkk yokk..sadece ben mi abartiyorum diyorum ama etrafimda gordugum bir cok anne eminim ayni seyi dusunurdu...super anne olmak lazim her daim...ruzgari yakasindan tutup ters cevirmeliyim ki ruzgar gelmesin yuzune....uzerinde kara bulutlarin dolastigini farkettigimde bulutlari alip beyaza boyayip tekrar gokyuzune koymaliyim...tabi bunlari yaparken onu bu hayatta tek basina ayakta durabilecek guce erismesini de saglamaliyim...yasami oksayip dimdik ayakta durmali benim canimin ici...bizi uzun, kimi zaman yorucu, kimi zaman zor ama daima inanarak, gonulden cagirarak, siparisleri vererek guzel bir omur bekliyor...

Dogum oncesinde "yasamin gizemi" denilen caddebostandaki yere gittigimden beri...inanilmasi guc seyler olmaya basladi hayatimda...yani evimde bir enerji piramidi olusturarak basladim...enerji taslarim, ugurlu taslarim oldu....bize pozitif bir enerji yukledi...sonra istedim, ama can-i gonulden...siparis ettim..hep yetecek kadar, hayirlisiyla dedim...sukrettim...her sabah tesekkurlerimi sundum evrene...baktim ki...tek tek oluyor...bu bir ay dongusuydu sanki...hic mi olumsuzluklar olmuyor...tabi ki oluyor...ama nasil durulmasi gerektigini ogreniyorsun....hangi pencereden bakilmasini....olaylari nasil kendimize cektigimizi...sorumlusunun herzaman kisinin kendisi oldugunu bilerek...bir bakiyorsun ki sadece siyirip gecmis...sen ise guzel dersler cikariyorsun...en onemlisi kendini seviyorsun...cok sey ekliyor gunler bana..neler mi ogrendim...merhem gibi farkindaliklar...

---Hic kimse mutlu bir insandan hoslanmaz, cunku mutlu insan onlarin egolarini incitir!

---İnsan ancak anladigi seyleri duyar!

---Hepimiz baskalarini kendi yuregimizde tasidigimiz gibi goruruz!

---Herkese şükran duy. Çünkü herkes senin dönüşümün için bir alan yaratır. Seni engellediğini düşündüğün kişiler bile, kotu niyetliler, iyi niyetliler, arzu edenler, arzu edilenler...Hepsi birden senin dönüşebileceğin koşullari yaratirlar
yeter ki sen iyi niyetinle icini kesfet! Mucize sensin..

--- Bizi bilen bilir, bilmeyen de kendisi gibi bilir!

---Bir seyi yasamina katmak istiyorsan zaten orada oldugunu dusun...( 1 yildir uyguluyorum, ise yariyor )


Simdilik benden bu kadar

umarim bir gun herkes aydinlanir..ve ne kadar gereksiz yere iclerine yapıştırdıklari kin, intikam, nefret, öc alma ve bunun gibi kotu dusuncelerin, sadece kendi özlerini ucuruma suruklediginin farkina varirlar!


Sevgiyle


Muge


- Posted using BlogPress from my iPad

23 Mart 2012 Cuma

ANNE BENİ NE GUZEL YAPMIŞSIN





Çok mu tembelim bu gunlerde....kendimce denemeler yapiyorum...zamani saclarindan kavrayip nasil onunla ozgurce ucabilirim diye...evet bazen yeniliyorum, ama yeniden ayaga kalkip, kaldigim yerden mucadeleye devam ediyorum...bu yeterli degil, daha hizli olmaliyim, kendimi aşıp, uç noktalara varmaliyim diyorum...sonra tam o noktada farkindaliklar karsima cikiyor..."yooo uç nokta falan ne sacma lakirdilar...gerektigi yere ulasman yeterli" diyor...fazla dusuncelerimi torbaya koyup geri birakiyorum ve donup yoluma kaldigim yerden devam ediyorum...

Gunlerdir birseyler yazmak istiyorum ama bir turlu firsat olmadi..evde kafamda baloncuklarla dolasiyorum...koltuga oturuyorum...yanina bir de sicak cikolata zencefilli tarcinli ve portakalli..guzel bir detay...focus olmak icin daha iyisi yok ki...tam baslayacagim yazmaya hoppp ates agliyor..tam taslak yaziyorum hoppp atesin oyun arzusu...disari gezmeleri derken...inanilmasi guc..yani daha once derlerdi evde oturuyorum fakat hic vaktim olmadi diye...guler gecerdim...ama gercekten vaktim olmadi...gun batiyor...gece oluyor bu sefer baloncuklarin yerini çitlerden atlayan koyuncuklar aliyor...iki goz hic senkron sorunu yaşamadan kapaniveriyor...uykuya dalisim sanirim 10 sn gibi bir sure...ardindan 3 saat geciyor....sözsüz iletiler (aglamalar ) kulagimda yankilaniyor...yarim kalan ruyalarimla bir yanim eksik, stor perde gibi acmaya calistigim gozlerle atesin odasina yuruyorum.emziriyorum..yatagima donuyorum..bir umut yarim kalan ruyamin devamindaki heyecanli sahnelere donerim diye...ama ruya coktan kacmis baska birine konmus oluyor....

Bunlar bir yakinma degil...benim kişisel tercihim...calisma hayatima ara verdim...ilk defa kendi hür irademle...ruyamda görsem inanmazdim...11 yildir hic ara vermemistim...1hafta sonunda yeni isimin basinda olurdum...aslinda Ates dogmadan once 4. ayda baslarim diyordum kendi kendime...ama gunler ilerledi...4. ay bitti...6. ayda donerim dedim...6 bitti...sabahlari bana gulup cigliklar atan bir cift kara goz bunu 1 yaşa kadar uzatti...anladim ki, bebek olunca planladiklarin bir sure otelenebiliyormus...daha birbirimize ihtiyacimiz var...sabahlari cigliklar atip, muzik dinleyip dans edecegiz....kuduracagiz....meyve, sebze purelerini binbir oyun, sarki ve cambazlikla yedirecegim...baharda bebek parkina gidip denizin mis kokusunu icimize cekecegiz...golette piknik yapacagiz..cimlerde yuvarlanacagiz...gokyuzunu izleyecegiz tum saskinligimizla...agaclari ilk defa kesfeden minigimle ben de onlarin farkli yönlerini keşfedecegim...ilk yurume deneyimlerinin her anini olumsuzlestirecegiz...yazliga gidip, ilk havuza girişinde yaninda ben olacagim....toplumun bir bakis acisi var..malesef bunu asamadik henuz...bir sure evde bebeginin yaninda olmayi istemek, ev hanimi yapiyor insani...karsidan oyle gozukuyor...halbuki alakasi bile yok...onunla gecirdigim guzel zamanlari hicbir ise degismem...hesabima yatacak ay basindaki maaş bana suan hissettigim duygulari saglamayacak....en azindan bir sureligine...lakin calismadan, uretmeden duramam...

Yeni hayatimi ogluma borçluyum...hediye paketi gibi geldi...girdi tum benligime...icime işledi...şansım, uğur bocegim oldu omzuma konup, hic ayrilmayan...

Bu yazilari hep ona itafen yaziyorum, bir gun okuyup "annem beni ne guzel veee iyiki yapmis" diyecek mi dersiniz?

Sevgiler cicekler ateş bocekleri

Muge


- Posted using BlogPress from my iPad

17 Mart 2012 Cumartesi

ANNEYSEN HASTA OLAMAZSIN








Ufacik bir isilti, parlakligiyla etrafina isik sacar büyür büyür büyür...tum hayatina enerjisini akitir...bedeninin her zerresi onunla dolar...artik her aninda kendini tok hissedersin...İste oyle birsey benim ateş bocegim...icimdeki yeri kelimelere sigmaz oldu..

Gece 3 sularinda, uyandim... fena halde halsizlik, oksuruk, burun akintisi hepsi bir arada selamladilar beni....acilen bir sok tedavi uygulayip kurtulmam gerekiyordu...hemen basladim, himalaya tuzlu sulardan icmeye...saat olmus 5...ictigim sulardan surekli tuvalete gitmekten uyuyamadim...ama totalde 20 bardak icmistim...uykusuzluktan soz etmek bile istemiyorum....Ates de uyanmasin diye neredeyse dualar okuyacagim durumum bu kadar icler acisi:))) neyse ates insafli davrandi da 7 ye dogru uyandi...uyandigimda daha iyidim..yeniden su icmelere devam edildi...daha iyi hissediyordum kendimi... mucadeleye bitki caylariyla devam ettim evdeki aktar kösemden....emzirdigim icin vucudum gucsuz kaldi sanirim...neticede hemen iyilestim...


Aslinda aklima gelen tek sey anneysen hasta olamazsin...hatta belki cok agir ama olemeyiz bile..olmemeliyiz...gucumuzun tum evrene yetecegine inaniyorum..abartip dunyanin uzerine sirt ustu keyifle yatabilirim...evett evet abarttim farkindayim fakat anlatmaya calistigim icimdeki guc iste o kadar sonsuz.... ve bunu bana 19 agustos gunu hediye edilen ogluma borcluyum....Ates'in bana ihtiyaci oldugu kadar benim de ona ihtiyacim var...bu farkindaligi bana sunan Meltem' e de tesekkuru borc bilirim...ates dogmadan once bana bir pencere acti sanki...gormemi sagladi...Filizcigim de bir vesileydi bu duruma....isik tuttular...bunlarin hepsi evimdeki enerji taslarim gibi buyuk yazgi raslantilari...ve sonucta benim onu doyurdugum gibi, o da beni her gun doyuruyor....burada kesmek istemezdim...ama simdi muhallebi saati yaklasti:)))

Simdilik bu kadar...

Sevgiler cicekler ates bocekleri

Muge



- Posted using BlogPress from my iPad

9 Mart 2012 Cuma

BANA DA DEĞDİ GEÇTİ...









Aslinda aklimda başka seyler vardi yazmak icin...akil, beden, icindeki parmaklar sınır kural tanimiyor...hepsi birbirine bagli calisinca bir bakiyorsun ki parmaklarin dili olmus....bulbul gibi otmeye baslamis.

Hani daha once yazmistim, Ateşle birlikte hayatim degisti diye...bu degisime hergun baska farkindaliklar katiyorum...nasil mi...her sabah uyanip aynaya baktigimda kendimce fazlalasiyorum....ve daha nicesi

Yazmadigim sure zarfinda cok sey oldu...ama akilda kalan derinlerime giden tek olay bir kaybolus...bir vazgecisti...hem de cok abuk bir vazgeciş...hayata tam sıkı sıkı baglanmisken..tam da 25 kilo vermisken...amacina ulasmisken...yani oyle garip ki....kisa sure once sesini duyup, dertlestiginiz biri ansizin farkli bir boyuta geciyor...ilk duydugumda kisa bir sok yasadim...bu dunyada Onunla gorusmek istiyordum..sonrasinda Onun baska bir boyuta gittigini ve orada mutlaka yollarimizin kesisecegini dusundum....cunku "O" gitmeyi secmisti....kendi hur iradesiyle...malesef son yolculuguna ugurlamaya gidemedim....uludagdaydim...ama gokyuzune bakip O' nu ugurladim...Kuzeninin dedigi gibi...Arzu bana da degdi..Hem de oyle bir degdi ki....

Ne denir ki baska...bogazimda dugumlendi sozcukler...

Diger boyutta mutlaka gorusecegiz Arzucum...


Muge



- Posted using BlogPress from my iPad