23 Mart 2012 Cuma

ANNE BENİ NE GUZEL YAPMIŞSIN





Çok mu tembelim bu gunlerde....kendimce denemeler yapiyorum...zamani saclarindan kavrayip nasil onunla ozgurce ucabilirim diye...evet bazen yeniliyorum, ama yeniden ayaga kalkip, kaldigim yerden mucadeleye devam ediyorum...bu yeterli degil, daha hizli olmaliyim, kendimi aşıp, uç noktalara varmaliyim diyorum...sonra tam o noktada farkindaliklar karsima cikiyor..."yooo uç nokta falan ne sacma lakirdilar...gerektigi yere ulasman yeterli" diyor...fazla dusuncelerimi torbaya koyup geri birakiyorum ve donup yoluma kaldigim yerden devam ediyorum...

Gunlerdir birseyler yazmak istiyorum ama bir turlu firsat olmadi..evde kafamda baloncuklarla dolasiyorum...koltuga oturuyorum...yanina bir de sicak cikolata zencefilli tarcinli ve portakalli..guzel bir detay...focus olmak icin daha iyisi yok ki...tam baslayacagim yazmaya hoppp ates agliyor..tam taslak yaziyorum hoppp atesin oyun arzusu...disari gezmeleri derken...inanilmasi guc..yani daha once derlerdi evde oturuyorum fakat hic vaktim olmadi diye...guler gecerdim...ama gercekten vaktim olmadi...gun batiyor...gece oluyor bu sefer baloncuklarin yerini çitlerden atlayan koyuncuklar aliyor...iki goz hic senkron sorunu yaşamadan kapaniveriyor...uykuya dalisim sanirim 10 sn gibi bir sure...ardindan 3 saat geciyor....sözsüz iletiler (aglamalar ) kulagimda yankilaniyor...yarim kalan ruyalarimla bir yanim eksik, stor perde gibi acmaya calistigim gozlerle atesin odasina yuruyorum.emziriyorum..yatagima donuyorum..bir umut yarim kalan ruyamin devamindaki heyecanli sahnelere donerim diye...ama ruya coktan kacmis baska birine konmus oluyor....

Bunlar bir yakinma degil...benim kişisel tercihim...calisma hayatima ara verdim...ilk defa kendi hür irademle...ruyamda görsem inanmazdim...11 yildir hic ara vermemistim...1hafta sonunda yeni isimin basinda olurdum...aslinda Ates dogmadan once 4. ayda baslarim diyordum kendi kendime...ama gunler ilerledi...4. ay bitti...6. ayda donerim dedim...6 bitti...sabahlari bana gulup cigliklar atan bir cift kara goz bunu 1 yaşa kadar uzatti...anladim ki, bebek olunca planladiklarin bir sure otelenebiliyormus...daha birbirimize ihtiyacimiz var...sabahlari cigliklar atip, muzik dinleyip dans edecegiz....kuduracagiz....meyve, sebze purelerini binbir oyun, sarki ve cambazlikla yedirecegim...baharda bebek parkina gidip denizin mis kokusunu icimize cekecegiz...golette piknik yapacagiz..cimlerde yuvarlanacagiz...gokyuzunu izleyecegiz tum saskinligimizla...agaclari ilk defa kesfeden minigimle ben de onlarin farkli yönlerini keşfedecegim...ilk yurume deneyimlerinin her anini olumsuzlestirecegiz...yazliga gidip, ilk havuza girişinde yaninda ben olacagim....toplumun bir bakis acisi var..malesef bunu asamadik henuz...bir sure evde bebeginin yaninda olmayi istemek, ev hanimi yapiyor insani...karsidan oyle gozukuyor...halbuki alakasi bile yok...onunla gecirdigim guzel zamanlari hicbir ise degismem...hesabima yatacak ay basindaki maaş bana suan hissettigim duygulari saglamayacak....en azindan bir sureligine...lakin calismadan, uretmeden duramam...

Yeni hayatimi ogluma borçluyum...hediye paketi gibi geldi...girdi tum benligime...icime işledi...şansım, uğur bocegim oldu omzuma konup, hic ayrilmayan...

Bu yazilari hep ona itafen yaziyorum, bir gun okuyup "annem beni ne guzel veee iyiki yapmis" diyecek mi dersiniz?

Sevgiler cicekler ateş bocekleri

Muge


- Posted using BlogPress from my iPad

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder