8 Eylül 2012 Cumartesi

1 BEDENDE NE COK KİSİYİZ!




Bir gece, sabaha karsi anne oldum ve donusum hizlica basladi...once beden, sonra zihnime yuklendi renovasyonum...rengarenk cicekli bir bahce ekledim, o ciceklerle sevgi ve sabirla ilgilenmeyi...empati kurmayi, solmamalari icin mucadeleyi, sabri, karsiliksiz sevgiyi ogrendim...bahcenin kosesine 1 kase sut ile ekmek koydum kedicikler yesin diye, diger kosede ve yerden yuksekte ekmekleri islatip, minik parcalara boldum kuslar icin....Kirintilari serpistirdim karincalar faydalansin diye...bildigin, hormonal bir kavim gerceklesti yeni benlere...

Bugun ise, koltuga uzandigimda farkettim cok yol aldigimi ...dile kolay 1 yil gecti...bana oyle farkindaliklar yuklendi ki..omrumun sonuna dek kullanabilecegim dipnotlarim var basucumda....cok sukur...meger herseymisiz..kimi zaman hic sanarken...hepmisiz...kadinlik bir anlamda "herseylik"....1 bedende ne cok kisiyiz biz...evde 7/24 calisan agir bir iscilik...asci, bakici, temizlikci, camasirci, balkon bahcivani:), muhasebeci, psikolog, dermatolog, bekci....kisaca bedenimdeki onca kisiyle deli dana misali dolasiyorum...ama yine de arada bir gel-gitler yasamiyor degilim....


Zamani durdurmak ve yan gelip yatmak...ismis, gucmus...oh gel keyfim gel...fakat ne mumkun, sabah 6.30 da uyanan bebeniz ve cilginca eglence istemesiyle gunu baslatmaniz, yukarida yazdiklarimin detayli hali...oyunlar, kitaplar, beslenme, bakim, parkta gezinme, market, alisveris, gezerken isler gucler kafada sorumluluklar derken anladim ki evde olup, sıkılmayı, bugun ne yapsamlari ozlemisim...kafama esip, ozgurce dolasmayi, bir mola vermeyi, kisacik da olsa dunyaya sirtimi donup uyumayi, kulaklarimi tikayip, gozlerimi sıkı sıkı yummayi..evet tam su anda hepsini gerceklestirmek istiyorum..yani fisi cekip, dukkani kapatmak gibi birsey....ama ne mumkun!

Anlayacaginiz...herzamanki gibi...sadece...suandayim...

Sevgiyle

Muge


- Posted using BlogPress from my iPad

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder